Πρόκειται για το συνηθέστερο μαγειρικό σκεύος στην αρχαιότητα. Βρέθηκε το 1961 στην ανασκαφή του οικοπέδου Αγγελοπούλου, στα νότια της Ακρόπολης. Έχει συγκολληθεί από πολλά θραύσματα και συμπληρωθεί.

Ο πυθμένας είναι στρογγυλεμένος για την τοποθέτηση της χύτρας σε πυροστάτη. Το σώμα είναι σφαιρικό, οι λαβές κάθετες και το χείλος στρέφεται προς τα έξω. Η εξωτερική επιφάνεια καλύπτεται με καστανοκόκκινη βαφή και σε κάποια σημεία είναι καπνισμένη από την επαφή της χύτρας με τη φωτιά. Το σκεύος περιτρέχουν αυλακώσεις, οι οποίες πιθανόν εξυπηρετούσαν τον ασφαλέστερο χειρισμό του σκεύους κατά το πλύσιμο ή τη μεταφορά του.